Op donderdag 1 augustus is 's avonds thuis in zijn stoel Ray Teixeira overleden. Geboren in 1940 in Djokjakarta in Indonesië begon al snel een veelbewogen leven met vaak grote veranderingen. Ray is in 1983 in Noord-Brabant komen wonen om daar een samen met Paranka een tandartspraktijk te beginnen. Een voorwaarde daarvoor is dat er in het atlasblok toch wel minste 100 soorten vogels moesten broeden. Nou, dat is goed gelukt: de overgang van de Brabantse Wal naar Markiezaat bij Hoogerheide is al verschillende keren het meest soortenrijke atlasblok van Nederland gebleken. En dat komt natuurlijk niet alleen omdat er zoveel vogels broeden, maar ook omdat er mensen zoals Ray zijn die al die vogels weten op te sporen. Ray was een groot liefhebber van vogels tellen en dat natuurlijk op een gestandaardiseerde, wetenschappelijk verantwoordde manier. Zo hadden en hebben de gegevens de meeste waarde om gebruikt te worden door organisaties zoals Sovon waarvoor het meeste telwerk werd verricht.

Ray is zijn loopbaan niet begonnen als tandarts, maar als bioloog. Vlak na zijn studie biologie werd hij aangenomen door de kersverse Stichting Ornithologisch Veldonderzoek Nederland (inderdaad SOVON...), om het coördinatie- en redactiewerk voor de eerste broedvogelatlas uit te voeren. Een klus waardoor hij bij de meeste vogelaars die al wat langer buiten rondlopen bekend is geworden.

Na zijn studie tandheelkunde is Ray nooit meer professioneel betrokken geweest bij vogelonderzoek. Maar zijn professionaliteit als vrijwilliger was er niet minder om. Jarenlang heeft Ray meegewerkt aan de watervogelvogeltellingen van het Markiezaat (bepaald geen gemakkelijke klus..) en talloze broedvogelkarteringen uitgevoerd.

Zijn grootste klus in het Brabantse was de totstandkoming van de Atlas van de West-Brabantse broedvogels. Het idee daarvoor ontstond eind jaren tachtig en werd vol in gang gezet vanaf 1990. De provincie karteerde het agrarisch gebied en de vogelwerkgroepen zouden de natuurgebieden en de bebouwing doen. Nou, dat hebben we geweten maar allemaal tot een goed einde gebracht. Na de bewerking van de gegevens door SOVON kwam het volgende bepaald niet gemakkelijke volgende punt: de resultaten beschrijven en er een boek van maken. Dat is met de nodige strubbelingen wonderwel gelukt en in 2007 kon één van de meest complete regionale avifauna’s ooit van Nederland gepresenteerd worden.

Als gevolg van een hartaanval enkele jaren geleden moest Ray het, zeer tegen zijn zin, rustiger aan gaan doen. Een recente boottocht naar Spitsbergen, al een lange wens van Ray, bleek toch teveel van het goede en leverde een flinke terugval op. Zijn overlijden, thuis in zijn slaap, kwam toch nog plotseling, maar is precies wat Ray had gewild.

We wensen Paranka, zijn kinderen, familie en vrienden sterkte bij het verwerken van het verlies.